آيا مسلمان د دې حق لري چي ووايي: زه د مكي دور په څېر صبر كوم، جهاد نکوم
اما دا پوښتنه چي آيا مسلمان د دې حق لري چي ووايي: زه د مكي دور په څېر صبر كوم، د نوح، ابراهيم، عيسى، يوسف او نورو هغو پيغمرانو عليهم السلام په شان له مسلحانه جهاد نه ډډه كوم چي د دښمن په خلاف ئې وسله نه ده استعمال كړې؟ په دې اړه لاندي وضاحتونه ضروري گڼو:
• هيڅ په دين پوه انسان دا خبره نه كوي، څوك چي د اسلام نه ډېر لږ معلومات هم ولري دا خبره غلطه گڼي او له كولو نه ئې ډډه كوي، هغه پوهېږي چي د جهاد له فرض كېدو نه وروسته هيڅوك دا حق نه لري چي ووايي: د جهاد ضرورت بايد منتفي وگڼلى شي او په ځاى ئې د مكي دور په څېر صبر ته مخه شي، په دې هم هر مسلمان پوهېږي چي د قرآن له نازلېدو وروسته ټول مخكني كتابونه منسوخ شوي، اوس له قرآن نه پرته په بل كتاب عمل كول حرام شوي، هسي هم له قرآن نه پرته بله داسي ډاډمنه مرجع او كتاب نه دى پاتې چي د نورو پيغمبرانو په اړه موږ ته ثقه او ډاډمن معلومات راكړي او پر دې مو پوه كړي چي هغوى د كفري نظامونو د بدلولو لپاره كومه طريقه خپله كړې وه، اسلام موږ ته وايي چي كه عيسى عليه السلام زمكي ته بياراغى نو تورې ته به لاس كوي او د جهاد لپاره به ملا تړي، همغه عيسى عليه السلام چي بايبل خلكو ته د ده وينا داسي په گوته كوي: كه چا پر يوه مخ څپېړه دركړه، بل مخ هم ورواړوه!! كه رومي عسكر درته وويل چي دا پېټى مي يو فرسخ راسره يوسه، ته ئې دوه فرسخه يوسه!! خو كوم عقل به دا خبره ومني چي د عيسى عليه السلام په څېر يوه مجاهد پيغمبر به داسي خبره كړې وي؟!! پيغمبرانو عليهم السلام په اړه خو موږ ته قرآن په ټول صراحت سره وايي چي هر يوه په خپل وخت كي د مسلطو نظامونو مقابله كړې، ځيني زندان ته تللي، ځيني هجرت ته اړ شوي، ځيني په اور كي اچول شوي، د چا په صليب د خيژولو او په دار كولو فيصله شوې، ياران ئې وژل شوي، د اور په كندو كي ژوندي اچول شوي، موږ نه پوهېږو چي د دغو پيغمبرانو په څېر له صبر كولو نه د دغو كسانو مراد څه دى؟ له دغو پيغمبرانو نه خو يوه هم داسي صبر نه دى كړى چي دوى ئې وايي، نه پوهېږم ته د موسى عليه السلام په سنت عمل كول غواړي، كه د ابراهيم عليه السلام، كه نوح، داؤد، سليمان او عيسى عليهم السلام؟!! ته خو د بې دينه، مفسدو او ظالمو حكومتونو تر حكم لاندي آرام ژوند كوې، نه ته د واكدارانو په نارواوو اعتراض كوې او نه حكومت ستا مزاحم كېږي، د همدې حكومتونو نوكري كوې، نه زندان ته ولاړې، نه هجرت ته مجبور شوې، نه په اعدام محكوم شوې، نه په اور كي ولوېدې، نو زه نه پوهېږم تا د كوم پيغمبر په سنت عمل كړى او د دغو پيغمبرانو په سنت له عمل كولو نه ستا مقصد څه دى؟!! د دوى په سنت د عمل كولو معنى خو دا ده چي ته د ابراهيم عليه السلام په څېر تبر راواخلې او د نمرودي نظام هغه بت نسكور كړې چي د ټول نظام ماڼۍ ورسره ولړزي او د دې پروا هم ونه لرې چي په اور كي دي اچوي او يا د موسى عليه السلام په څېر له يوې عصا سره د فرعون مقابلې ته ولاړ شې او يا د نوح عليه السلام په څېر له زر كاله پټ او څرگند دعوت نه ستومانه نه شې، يا د عيسى عليه السلام په څېر چي له يوه ښار نه بل ته وايستلى شو او په پاى كي د ده د وژلو او په دار كولو فيصله وشوه!! خو كه مقصد دې دا وي چي په دې حكومتونو كي خپله نوكري د مصر په حكومت كي د يوسف عليه السلام له وزارت سره تشبيه كوې!! نو څو خبرو ته غوږ شه:
o يوسف عليه السلام دا كار په هغه وخت كي كړى چي لا په پيغمبرۍ نه وو مبعوث شوى. د پيغمرانو عليهم السلام يوازي په هغو كارونو د استناد كولو حق لرو چي له بعثت نه وروسته ئې كړي.
