سوال :خواهر محترم عایشه در نامه داکتران شفاخانه که به این عمل دست میزند کشتن اطفالی را که ناقص تولد میشوند مباح میدانند، با ان اطفال توجه نمی کنند و بانها غذایی نمیدهند و می گونید بودن همچو اطفال در بین جامعه عبث است . اما بالمقابل پزشکان مذکور رقیب هایی دارند که نظر و عمل ایشانرا خطا میدانند و با این قول احتجاج می کنند که خداوند تعال فرموده است :

ترجمه ( و کسی که خدا کشتنش را حرام کرده است مکشید مگر بحق) هکذا فرموده : ترجمه ( وچون از دختر زنده بگور شده پرسیده شود که به چه گناهی کشته شده است ) بعدا نویسنده موصوفه می پرسد که رای صواب درین مسئله چیست ؟

جواب : فقهاء با این اتفاق دارند که اسقاط حمل بعد از انکه در او روح دمیده شد که آن بعد از چار ماه در ابتداء حمل میباشد حرام است و به هیچ حالی از احوال ارتکاب آن جواز ندارد و آ ن یک جریمه در حق مخلوق زنده است ، زیرا مادر حرکت اورا در شکم خود احساس می کند که اگر بعد از سبب سقوط زنده فرود آمد بکسیکه باعث اسقاط و فرود آمدن او شده دیت واجب است و عقوبت کمتر از دیت اگر مرده فرود آمده واجب است و ما معتقدیم قتل طفلیکه نه ماه را پوره کرده و بصورت طبیعی تولد گردیده مگر همینقدر است که او در بعضی اعضای جسم یا روی خود نقصان دارد حرمت قتل او بیشتر از حرمت اسقاط طفلیکه در شکم مادر خلقت او تکمیل نشده است میباشد.

و همچنین ما نظر میدهیم که علوم طب و جراحت امروز پیشرفته و تطور کرده است میتواند که نقصان طفل ناقص الخلقت را تکمیل بسازد یا آنرا بخالق علیم حکیم بسپارد که بالای او لطف نموده یا آنرا اصلاح و یا روح اورا قبض کند.