تجارت له لويه سره يوه داسي سپېڅلې دنده اوفريضه ده چي که د سوداګر موخه اونيت پکښي سم وي اوم قصد يې ځني د اسلام ګټه او د خپل کهول حلاله روزي وي په دې صورت کي هغه يوازي مادي راکړه ورکړه نه ، بلکي دلوى څ ښتن سره معامله ده، چي الهي ثواب په ګټي.

مسلمان تاجر دنده لري چي په خپل کارکي ملي اوعمومي ګټي پر ځاني ګټو مخکي وبولي،اوموخه او مقصد يې داوي چي تل پرځاني ګټوعمومي ګټوته ترجيح ورکړي .

د مسلم ان تاجر دنده او ځانګړتيا داده   چي په  خپلو اړوندو چاروکي اخلاقي عنصر، لکه صداقت،په راکړه ورکړه کي ښه وضعيت ،سووانت اوداسي نور په ټينګه په پام کي ونيسي.
مسلمان تاجرته چي څښتن تعالى شته ورکړي بايد شکر پروباسي اوپوه سي   چي د ده د شتو اصلي خاوندلوى څښتن دى خو دا څو ورځي د امانت غوندي د ده په لاس کي دي او خداى دى د هغو دساتلو،ادارې اوانفاق اوښندلو لپاره موظف کړى دى، څو له  هغو څخه د خپل ځان او اولاد په سوکالي،د بې وزلواواړو په مرسته اولاسنيوي او د دې او هغې دنياپه سمبالونه اووداني کي ګټه واخلي.
اوکه مسلمان تاجر داسي وکړي او خپله دنده د خداى په ياد اوبېره کي داسلامي شريعت سره سمه پرمخ بوزي، نو د دې وړ به وي چي د پيغمبرانو ،صديقينو ، او شهيدانو سره به کوم چي لوى څښتن انعام پرفرمايلى،راپاڅ يږي.

د تجارت ځيني نورآداب دادي: ښه نيت،امانت، له شبه ناکو معاملو څخه ډډه کول، رشتينولي ، دټولنيزو خدمتونو لپاره دتجارت غوره کول، د آخرت بازار نه هېرول،په سوداکي قسمونه نه اخيستل، دروغجن تبليغات نه کول،په تول او ترازوکي چم نه کول، له پوروړوسره ښه وضع کول، دمعاملې دفسخ کېدو منل ، دپور په ښه وجه ورکول، له اړوسره ښه رويه کول، چل ول نه کول، دما ل ګرانۍ ته نه ساتل، زکات اوصدقات ورکول او د دلالانو په ويناوو باورنه کول. والسلام.