قال رسول الله ﷺ أوصانی ربی بسبع، أوصیکم بها”. رسول الله ﷺ فرمايلي دي:

چې ماته مې خپل رب اوه وصيتونه كړي چې تاسي ته زه د هغو وصيت كوم:
1. أوصانی بالإخلاص فی السرٍ و العلانیة
ماته يې په پټه او ښكاره دواړو حالتونو كې د اخلاص امر كړی دى.
2. و العدل فی الارضا و الغضب
ماته يې د خوښۍ او غضب دواړه حالتونو كې د عدل او انصاف امر كړی دی.
3. و القصد فی الغنی و الفقر
او ماته يې د نيستۍ او بډاتوب په دواړو حالتونو كې د منځ لاريتوب او اقتصاد امر كړى دى.
4. و أن أعفو عمن ظلمنی
او دا چې زه به هغه چاته بښنه كوم چې له ما سره يې تيرى او ظلم كړى دى.
5. و أعطی من حرمنی
او هغه چاته به وركړه كوم چې ماته څه نه راكوي.

1. و أصل من قطعن
   او دا چې زه به هغه چا سره هم خپلوي پالم چې هغوى له ماسره خپلولى پريكوي.
2. و أن یکون صمتی فکراً و نطقی ذکراً و نظری عبره”
   او دا چې زما چوپتيا له فكر او سوچ وي او زما خبري به د الله تعالي ياد وي او هر شي ته به د عبرت او پند په نظر ګورم.