د علماؤ لپاره لوی او اوږده نومان او لقبونه کمال نه بلکی نقصان دئ.
د اوږدو نومانو او لقبونو تاوانونه:
۱ ـ په ویلو کی یې ضیاع د وخت راځی.
۲ ـ په لیکلو کی یې ضیاع د وخت،کاغذ او قلم راځی.
۳ ـ په اوریدلو یې په انسان کی تکبر پیدا کیږی.
۴ ـ په هغه صورت کی چی څوک په خوشاله وسی په لوی نامه باندی تظاهر دتزکیې راځی کوم چی شرعا ممنوع دئ.
۵ ـ د لوی نوم او لقب په ایښودلو کی ارومرو داسی مبالغه کیږی چی درواغ ویلو ته مفضی کیږی.
۶ ـ دلوی لقب ایښودل داسی عمل دئ چی صحابه وو، تابعینو، تبع تابعینو او مجتهدینو ندئ کړئ آن تردې چی نیژدې تیرو سوو مصنفینو ندئ کړئ او دیو بل دتعارف لپاره یې هیڅ وخت لوی نوم ندئ کارولئ.
۷ ـ دلوی نوم اولقب په مروج کیدلو سره انسان ته یو قسم دشهرت طلبۍ عادت پیدا کیږی چی له مخی یې هروخت په لوی نوم باندی دځان دمعرفی کولو غوښتنه کوی که یې څوک په لوی نامه او لقب معرفی نکړی خوا یې ورڅخه بدېږی.
۸ ـ د لوی نوم او لقب په مروج کیدلو سره د انسانانو ترمینځ پرلقبونو، نومونو، لفظونو او عنوانونو یوقسم منفی سیالی او رقابت پیدا کیږی چی ګټه یې تنها شیطان ته رسیږی او دهغه د خوشالۍ سبب جوړېږی.