!ای بهترین امتی که در بین مردم برانگیخته شده اید

عشق ما از بزرگ ترین، متعالی ترین و پاک ترین عشق هاست، آن عشق عین خوشبختی است. بالاترین درجه آن این است که هیچ کس از عذاب نجات نمی یابد جز آنکه این عشق و محبت را داشته باشد. در عین حال که در برابر الله تعالی خشوع و فروتنی داریم و از اوامر و نواهی او پیروی می کنیم و از خشم او بیم داریم در مقابل با توکل، توبه، صبر، تقوا، عدالت و احسان و نیکی به او تقرب می جوییم و از ظلم، تکبر، اسراف، تجاوز، خیانت، فساد، دوستی با کفر و همسان شدن به آنها می پرهیزیم. با عمل به دستورات الهی و دوری از نواهی به خداوند متعال نزدیک می شویم با انجام سنت و عبادت به او نزدیک می شویم و محبت او را کسب می کنیم تا جایی که خداوند عز وجل جبرائیل را صدا می زند تا او را از این عشق آگاه سازد و به وی فرمان می دهد که آنهایی را که در آسمان ها هستند نسبت به این عشق باخبر کند و به آنها بگوید همانطوری که خدایش را دوست می دارد او را نیز دوست بدارند.

ما با دوست داشتن بهترین آفریده الله یعنی محمد بن عبدالله (ص) به پروردگار نزدیک می شویم و این دوست داشتن تنها با پیروی از او امکان پذیر می شود، خداوند متعال می فرماید: [بگو: اگر الله را دوست می دارید از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست بدارد و گناهتان را ببخشاید و خداوند آمرزنده مهربان است].(آل عمران:۳۱)

هیچ کس نمی تواند طعم شیرین ایمان را بچشد مگر اینکه دوستی الله و رسول او را بر دوستی غیر از آنها ترجیح دهد، کما اینکه در صحیحین انس (رض) از پیامبر اکرم (ص) روایت می کند: سه چیز است که در آن طعم شیرین ایمان را احساس می کنی و در کلام طعم ایمان را نمی یابی مگر اینکه این سه اصل در آن باشد اول اینکه الله و رسول او برای تو از دیگران دوست داشتنی تر باشد ،دوم؛ فرد چیزی را تنها به خاطر الله تعالی دوست داشته باشد و سوم؛ دوست نداشته باشد که پس از آنکه آفریدگار متعال او را از کفر نجات داد به آن بازگردد کما اینکه دوست ندارد در آتش جهنم بیفتد.

ما به خانواده، پدر و مادر، همسران و فرزندان مان و دیگران که دوست داشتن آنها مباح است عشق می ورزیم، اما این عشق و محبت ما نباید از عشق و محبتی که به الله و رسولش داریم بیشتر باشد و این گفته پروردگار متعال را فراموش نمی کنیم که فرمود:”ای مؤمنان اموال و اولادتان شما را از ذکر الله باز ندارد”.

دوست داشتن ما باید برای الله تعالی باشد، دوستی در راه الله و کینه به خاطر وجود مبارک او از نشانه های اصلی ایمان است، اگر کسی را دوست داشته باشیم این دوست داشتن باید به خاطر الله باشد و اگر نسبت به کسی نفرت پیدا کردیم این دوست داشتن و نفرت باید برای الله تعالی باشد. ما به خاطر الله بخشش می کنیم و به خاطر الله از این کار دست می کشیم. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده است که فرمود:” مردی برای دیدار دوست خود به روستایی رفت و الله تعالی فرشته ای را به دنبال وی ارسال داشت هنگامی که فرشته به مرد رسید از او پرسید کجا می روی؟ گفت من در این روستا دوستی دارم. فرشته پرسید: آیا امانتی در نزد او داری و می خواهی آن را باز پس گیری؟ مرد جواب داد: من او را به خاطر خداوند عز وجل دوست دارم، سپس فرشته گفت: الله تعالی مرا به نزد تو فرستاده است تا به تو خبر دهم که همانطوری که تو او را دوست داری, دوستت دارد.

ما به خاطر الله کسی را دوست می داریم؛ زیرا می دانیم کسانی که یکدیگر را به خاطر الله دوست داشته باشند در روز قیامت، روزی که هیچ پناهی جز پناه پروردگار متعال وجود ندارد و شهدا و پیامبران دور تا دور آن حلقه زده اند،در پناه الله تعالی خواهند بود.

پدران بزرگوار!

جگر گوشه هایتان چه دختر و چه پسر امانتی هستند که در روز قیامت به خاطر آنها مورد بازخواست قرار خواهید گرفت؛ از این رو در تربیت آنها سهل انگاری نکنید، به آنها تذکر دهید، آن ها را از همراهی با دوستان نااهل برحذر دارید که رسول (ص) فرموده است:”شخص با دوستش شناخته می شود”.

ای کسی که سرپرستی فرزندانت را برعهده داری، الله تعالی تو را به خاطر کم کاری در حق زیردست, هشدار می دهد. پیامبر اسلام (ص) می فرماید:”هر کس که الله تعالی سرپرستی شخصی را به او واگذار کرده باشد و او در حقش سهل انگاری کرد الله بهشت را بر وی حرام می کند”.

خطاب به جوانان اسلام

شمار زیادی از دختران و پسران جوان این روز را جشن نمی گیرند، اما جشن های را که به همین مناسبت در رسانه ها پخش می شود دنبال می کنند. بیم آن می رود که این پیگیری ها به رغبت و دلبستگی به این گونه جشن ها بیانجامد که ثمره آن انحرافات اخلاقی است که نتیجه خوشایندی را در پی ندارد به ویژه که می دانیم دشمنان الله تعالی به نقش زیاد رسانه های خبری در تغییر ارزش ها و اصول و تهاجم فکری آگاه هستند و سموم خود را از طریق آن منتشر می کنند.

برادر و خواهر مسلمانم بدان !

هر نوع عشق و محبتی که هدف از آن معصیت الله تعالی باشد در روز قیامت به دشمنی مبدل می گردد که خداوند متعال در آیه ۶۷ سوره زخرف می فرماید:”دوستی ها در آن روز به دشمنی تبدیل می شود مگر دوستی پرهیزکاران”.

هر دختر و پسر جوانی که روز عشاق را جشن می گیرد به طور حتمی به آن اعتقاد دارد و در آن به انواع گناهان از جمله شرابخواری، شنیدن صدای شیطان دست می زند و نمازهایش را قضا می دهد. او با این کار قلبش را می میراند و شهوتش به هم و غم او تبدیل می شود.

دوستی، دشمنی، بخشش و عدم بخشش او به خاطر هوا و هوس است، او هوای نفسانی خود را بر دوستی و خشنودی الله تعالی ترجیح داده است.

بیمناک تر اینکه او در حالی از هوای نفسانی خود پیروی می کند که نمی داند از راه ایمان منحرف شده است، کما اینکه پیامبر اکرم (ص) فرمود:”شهوات در شکم ها و فرج ها و گمراهی هوای نفس از ترسناک ترین چیزهایی است که شما باید از آن بیم داشته باشید”.

اینها تذکراتی بود تا ما از راه کسانی که خداوند بر آنها خشم گرفته است و نیز راه گمراهان دوری گزینیم و از راه ذلت و خواری، حسرت و پشیمانی بپرهیزیم. الله تعالی در سوره فرقان می فرماید:”در آن روز ستمکار هر دو دست خود را از شدت حسرت به دندان می گیرد و می گوید: ای کاش با رسول خدا راه را برمی گزیدم، ای کاش من فلانی را به دوستی نمی گرفتم. بعد از آنکه قرآن به دستم رسیده بود مرا گمراه کرد؛ شیطان انسان را به رسوایی می کشد و خوار می کند.”(فرقان :۲۷ـ ۲۹)

ای پروردگارا! دوستی تو را خواستاریم و آن اعمالی را دوست داریم که ما را به عشق و محبت تو نزدیک می کند. الهی! آنچه به من ارزانی داشته و برای من خوشایند است آن را مایه قدرتی برای دوست داشتن چیزی که تو آن را می پسندی قرار بده. خداوندا! دوستی خود، فرشتگان، پیامبران، فرستادگان و بندگان صالح خود را نصیب من گردان و مرا از جمله کسانی قرار بده که تو را، فرشتگانت را، پیامبران و فرستادگانت را و بندگان صالحت را دوست دارد. آفریدگارا! قلب مرا با دوستی خود زنده گردان و مرا طوری قرار بده که دوست داری؛ یا الهی! مرا به گونه ای تغییر ده که تمام قلب من از محبت تو پر شود و همه تلاشم جلب رضایت تو باشد، پروردگارا! همه ی دوستی و محبت مرا برای خودت قرار بده و تمام تلاشم را برای کسب رضایتت مبذول دار.

نویسنده :عایشه