زهر را مگر چون عسل نوش كنيم؟! ؛ تعصب
لیس منا من دعا الی العصبیة
گرچه کافی بود که به همین گفته پرمعنای پیامبر اسلام صلی الله علیه و سلم کفایت میکردم، چون بسیار واضح و روشن، بسیار کوتاه و مختصر اما بسیار جامع و بسنده است. اما برای وضاحت بیشتر موضوع و اظهار احساساتم ناگزیر چند سطری باید بنویسم؛
تعصب نژادی، لسانی، قومی و ملیتی در اسلام یک عملی است مردود، و حتی عامل آن را پیشوای این امت از دایره اسلام بیرون رانده است و این عمل را منتن و بد بو خوانده است.
خدای متعال ما را به وحدت و یکپارچگی امر نموده و از تفرقه بر حذر داشته است، پس اگر ما بندگان خدای متعال هستیم باید به فرامین او تعالی عمل کنیم؛ (وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا) آل عمران 103
بلی معنی این حدیث پیامر صلی الله علیه وسلم؛
(مثل المؤمنون فی توادهم و تراحمهم کمثل الجسد الواحد إذا اشتکی منه عضو تداعی له سائر الجسد باالحمی و السحر)
مثال مومنان در مرحمت و دوستی به یک جسد واحد می ماند که اگر عضوی را دردی رسد، سائر اعضای بدن به بیداری و تب شب را زنده میکند، و چه خوش این معنی در قالب شعر گنجانیده شده است:
بنی آدم اعضای یکدیگر اند
که در آفرینش ز یک جوهر اند
چو عضوی به درد آورد روزگارنماید
دیگر عضو ها را قرار
برای یک انسان سلیم الفطرت قوم و قبیله، منطقه و ولایت و کشور و حتی جهان کوچکی میکند، روح متعالی انسان سالم در قالب و قفس تن و زمین و آسمان و جهان نمی گنجد و این قیودات محدود را می شکند و یک انسان دوجهانی میشود، که نمونه های آنرا ما در تاریخ خود داریم، مگر سید جمال الدین کی بود که اقدام به ایجاد وابستگی و اتحاد میان مسلمانان شرق و غرب میکوشید مگر من و تو از این عمل او شرمنده ایم که رد پایش تعقیب نمی کنیم و خود را به یک قوم کوچک و به مرز و بوم محدود و در یک قفس میگنجانیم یا واقعاً ما به همین مقدار کوچک و خورد هستیم!؟
اما متأسفانه که امروز دشمنان این دین به گونه یی از این اصل پیروی میکنند و بر خود ما حکومت روایی می کنند؛ اما این راز موفقیت را پشت سر انداخته ایم؛ راستی است که (وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ) اگر ما امروز میان خود تنازع داریم و به همان سه گاوی می مانیم که در فتنه نفاق گرفتار شدند و به چنگال گرگ افتیدند؛ ما نیز به چنگال گرگی افتاده ایم و یکی پی دیگر باید شکار و طعمه دشمن شویم، و تعجب است که ما خود به این فتنه راضی باشیم و به این فلاکت تن دهیم و بازوی دشمن را قوت و شمشیر نفرت بر فرق برادر خود بزنیم.
بلی این روباه مکار میخواهد که آهسته آهسته همین قاعده (فرق و احکم) تفرقه بیانداز و حکومت کن را بر ما قدم به قدم تطبیق کند.
پیامبر بزرگوار ما را از آن بر حذر نموده بود (لا ترجعوا بعدی کفاراً یضرب بعضکم رقاب بعض) خبردار که بعد از من کافر نشوید که یکی گردن دیگر خود را بزنید!
مگر ما به این نشرات و تبلیغات فتنه انگیز تخدیر شده ایم، کجاست جوانمردان هوشمند ما که ما را ازین منجلاب هلاکت نجات دهد و قبل ازینکه درین غرقاب هلاک شویم دست ما بگیرند و نگذارند که ما خود کربلای تازه برپاکنیم!!!
کجائید هوشمندان جوان! قیود تعصبات قومی و نژادی و لسانی را بشکنید و
(يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَأُنْثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ ﴿الحجرات: ١٣﴾)
را سر مشق زندگی خود قرار دهید و فقط معیار فضیلت را تقوی خدای متعال بدانید!
عبدالله دانشجو
