نصب کردن لوحه بر قبر جايز است ؟
سوال: نصب لوحه و نصب کردن سوانح اورا بالاى آن نوشتن ،نصب کردن بيرق و پخته کردن قبر چه حکم دا رد؟
جواب : عبدالواحد نهضت فراهى
دراين مورد حديثي بروايت جابر(رض) از پيامبر اکرم (ص) آمده است .
ترجمه : پيامبر اکرم منع فرموده که قبرگچ کاري شود ويا بر ان بنشيند و يا بر آن تعمير ساخته شود.
درمسئله ٩٧٧ توضيح المسائل حنفى آمده است : بناء کردن عمارت بر سر قبر بعد از دفن به جهت زينت و تفاخر حرام و به حيث محکم ساختن مکروه است .
نوشتن بر سر قبر در وقت حاجت بواسطۀ که علامه آن از بين نرود و پايمال نگردد گناه يعنى نشاني کردن قبر ميت بخاطريکه در ميان سائر قبر گم نشود گناه ندراد. اما مؤلف دليل شرعى اين عمل را ذکر نکرده است زيرا يکى از اصول مذهب حنفى اينست که وقتى فتواى داده ميشود و يا حکمى صادر ميگردد دليل شرعى آن از کتاب و سنت و يا اجماع امت و قياس ذکر ميشود زيرا معناى اصطلاحى فقه هم همين است که استنباط و استخراج احکام از ادله آن فقه است و بدون دليل شرعى فتوا وحکم مورد بحث اعتبار خود را ازد دست مى دهد.
بنا بر آن نوشتن سوانح بر سنگي و گذاشتن آن بر سر قبر ميت جواز شرعى ندارد و يک بدعت است و بر قبر خانه ساختن به هيچ وجه جواز ندراد براى اينکه بر قبر ميت حمد وثنا گفته شود بهتر است بالاى قبر سبزه کاشته شود زيرا سبزه تا خشک نشود حمد و ثناى خداوند را ميگويد.
بيرق بستن بالاى قبر و لته ها را اويزان کردن و چراغ افروختن بر قبر بکلى حرام بوده جواز شرعى ندارد واز جملۀ اعمال شرک به حساب مي آيد و از طرف شارع منع است اما اين فتواها را که به خير و عافيت متوفى و ورثه تمام ميشود هيچ کس عملى نميسازد و بخاطريکه رنگ دين گرفته و وقتى اين مسائل را ميشنود به حيرت مى افتد و خواهد گفت : اگر جواز شرعى ندارد چرا از اينکار هاى خلاف شرع ممانعت به عمل نمى آيد اين سخنان تر و تازه را مانوميشنويم و در گذشته کسى به ما نگفته و از پدران و نياکان خود بخاطر نداريم شخصى است پابند پنج وقت جماعت .
اما وقتي داخل مسجد ميشود مى نشيند و ميکوشد در صف اول رخنه کند چند مرتبه برايش گفتم پيش از اينکه بنشينى فرصت هم دارى برخيز دو رکعت تحيۀ مسجد را بخوان تعجب کرد و گفت : اين سخن را نو ميشنوم در گذشته و جود نه داشت و از عالمى هم نه شنيده ام برايش گفتم در تاکيد بر تحفۀ شکرانه ، مسجد دو حديث وجود دارد که از تاريخ آن ١٤ قرن ميگذرد يکى را قتاده روايت کرده است ترجمه : هر گاه يکى از شما به مسجد در آيد بايد پيش از نشستن دو رکعت تحيه مسجد را بخوانيد اين حديث را امام بخارى در کتاب الصلوة (باب اذا دخل فى المسجد فليرکع رکعتين) و امام مسلم در صلوة المسافرين باب استحباب تحية المسجد روايت کرده اند.
و حديث دوم را جابر بن عبدالله(رض) روايت کرده است ترجمه : نزد پيامبر اکرم در مسجد آمدم براى من امر کرد تا دو رکعت تحيۀ مسجد را بخوانم.
اين حديث را بخارى نيز روايت کرده است در کتاب و باب مذکور اما حاجى صاحب که پايش به لب گور رسيده قبول نه دارد و چون عامى است ميگويد تحيۀ مسجد را تا حال نه شينده ام و چيز نو است و من نميتوانم روش ديرينه خود را مبنى بر عدم خواندن دو رکعت تحيۀ مسجد تغيير بدهم چون او عادت کرده است و فکر من براى او امر دين تلقى ميگردد. رياض الصالحين ج دوم ص ٦٦٥
