دغه ماده په پښتو او دري د نفت، په عربي د نِفْط په انګرېزي د Naphtha او Naptha او په فرانسوي د Naphte په بڼه ليكل كيږي. ځيني دغه لفظ يوناني او ځيني يې فرانسوي ګڼي. نفت يو ډول ژر اور اخيستونكې ماده ده چي د مځكي په ځينو برخو كي كابو (۱۸۰۰) متره كښته پيدا كيږي. كله كله د مځكي د دننني فشار او ايشېدو له امله له مځكي د باندي راوزي. د نفتو د را ايستلو لپاره ژور څهان كيني او كله چي نفتو ته ورسيږي دغه مواد په خپله ځني راوزي او يا يې په نورو وسايلو ځني را باسي. نفت تر را ايستلو وروسته د نلونو په واسطه تصفيه خانو ته لېږدوي او هلته په ځانګړو دېګونو كي تودوښه وركوي چي په دې توګه يې سپك مواد تبخيريږي او په مايعو موادو بدليږي. بيا په ډول ډول لارو چارو ډول ډول تېل لاس ته ځني راوړي.

انسانانو له ډېر پخوا څخه نفت پېژندل. خو سره د دې يو مهال د دې مادې په څرنګوالي نه پوهېدل. ځينو انسانانو چي له شپږو تر اتو زرو كالو دمخه د فرات د سيند په څنډو كي اوسېدل د نفتو د راوتلو له ځايونو څخه هغه تر لاسه كول او د خپل ابتدايي ژوندانه ځيني لومړنۍ اړتياوي يې په پوره كولې.

هيرودوت چي د تاريخ پلار يې بولي په خپلو آثارو كي په هند، شام، چين، فارس او نورو ځايونو كي د نفتو د شتون په هكله خبري كوي. په تاريخونو كي لولو چي په لرغوني ايران كي ځيني اورتونونه وه چي تل به د اور لمبې ځني پورته كېدلې. دغه اورتونونه د نفتو او ګازو د راوتلو پر سوريو جوړ سوي وه، خو عامو خلكو چي د هغو په څرنګوالي نه پوهېدل، هغه ماوراى طبيعت ته منسوبول او له اروپا، هند او منځني ختيځ څخه به يې زيارت ته ورتلل.

ځيني تاريخ ليكونكي وايي : كله چي نوح علیه السلام خپله بېړۍ جوړه كړه، نو د دې لپاره چي هغې ته د اوبو د ور ننوتلو مخه نيول سوې وي د دغي مادې ځيني مشتقات يې په ووهل. دغه راز ويل كيږي په كوم صندخ كي چي يې موسىٰ علیه السلام د هغه د ماشومتوب پر مهال اچولى وو په هغه يې هم دغه مواد وهلي وه.

دغه راز مسلمانانو د صليبي جګړو په دوران كي د نفتو او كيمياوي موادو څخه چاودېدونكي او توغندوى ډوله وسلې جوړولې او د صليبي جګړه مارو سره به يې په جګړو كي كارولې.