پښتو متلونه ۲۲ – چ
ـ چي غل نه تښتي ، مل دي وتښتي .
ـ چي غواړې ئې ، پروا بې وړې .
ـ چي غوټه په لاس خلاصيږي ، حاجت غاښ ته نشته .
ـ چي غورځي هغه پرزي .
ـ چي کوچنی وي پر پښو ځي ، چي لوی سي پر اوږو ځي .
ـ چي کوچنی ونه ژاړي ، مور تۍ نه ورکوي .
ـ چي کرې هغه به رېبې .
ـ چي کلی په نامه لري ، يو خوی تر نور ښه لري .
ـ چي کور پر غره لري ، هم نوي هم زاړه لري .
ـ چي ګړنګ مي څڅېده ، چي خدای راکړي ستا ئې څه ؟ .
ـ چي لری دی لری ئې ، لړی دی لړی ئې .
ـ چي لږ خوري هغه تل خوري ، چي ډيره خوري هغه ګنډير خوري .
ـ چي لو کونه وينې ځني ځغله .
ـ چي لوی غاپي ، کوچنی تراپي .
ـ چي له مازيږي ، بلا زيږي .
ـ چي له خدايه پټه نوي ، د بندګانو ئې ولي پټوې .
ـ چي د ياره وائې ، دځانه وايي .
ـ چي مربی لری ، مربا خوره .
ـ چي مړونه وي هلته کورنه وي .
ـ چي مړ سو هغه پړ سو .
ـ چي مشر ئې ساوڼ وي ، لښکر ئې ګوزاوڼ وي .
ـ چي مشر ئې وي سپی ، د کشر ئې څه کمی .
ـ چي مشر ئې غمبر وي ، اختر بې ماذيګر وي .
ـ چي ملا وائې هغه کوه ، چي ملا کوي هغه مه کو ه .
ـ چي مور دي نه وي په پلرګنۍ ، ورې ولي ځې ليونۍ .
ـ چي مور لري ادکه ، په صفت به ئې واده که .
ـ چي مور ئې بټياري وي ، زوی ئې نه فتح خان کيږي .
ـ چي مور مېره سي ، پلار پلندر سي .
ـ چي مېښه زهيره وي ، کټی ئې واهه .
ـ چي نغده دي وليدل څنګه دي وخندل .
ـ چي نه کوي حبيب ، څه به وکي خوار طبيب
