پښتو متلونه ۲۴- چ
ـ چي ئې ياد کړې په وړکتوب ، هېربې نکړې په زوړ توب .
ـ چي يو واهم ، بل په رنګيږي .
ـ چي ئې زده کړې پر پېکی ، هير بې نه کړی پرنګښی .
ـ چي زده د کميس غاړه ، هغه ئې خوري په لکه غاړه .
ـ چي ئې زده د کميسه غاړه ، هغه بيا کله شړلې ولاړه .
ـ چونه انا راوبولی ، چي سر ئې په کټو کي پرې کي .
ـ چيري دي واهم ، چيري دي باسي .
ـ چيري هېډو ، چيري ګېډو ، راځه چي سره ځو .
ـ چيري …… ، چيري څنګل .
ـ چيري چي ډنګ سي ، د ابۍ کودی تر څنګ سي .
ـ چيري کلاله ګوره ، خو خپله سياله ګوره
ـ چې چېرې ښه ،هورې شپه .
ـ چې مړ شي ، هغه پړ شي .
ـ چې زوړ شي ، څۀ ترې جوړشي .
ـ چې درومې ،څۀ به مومې .
ـ چې ښار وران شي شادوګان هم پۀ کې لوټې وولي .
ـ چې مدعي له کوره نۀ وي ، خونه يي توره نۀ وي .
ـ چې اوسې پۀ خوی به د هغو سې .
ـ چې نۀ وي آدم خان ،تل به يي مري اوښان .
ـ چې څنګه مخ ،هماغسې څپېړه .
ـ چې عقل يې کم ورکړ ، تل يې غم ورکړ .
ـ چاړۀ که دز رو شي هم پۀ نس نه چوخېږي .
ـ چې ځې ،ځې ابازو له به راځې .
ـ چونګښه له ماره سره تله ، پۀ منځ دوه ځايه سوه .
ـ چې چېرې ډب وي ،هورې ادب وي .
ـ چې راشي قضا ړندې شي بينا .
ـ چې يارانه پۀ شفتالو شوه ، نو بيا ګرانه ده .
ـ چرګ دې يم خو حلالوې به مې نه .
ـ چې پۀ ما پسې سپره سې ، بيا زما پۀ وينو سره سې !
ـ چې خوب درشي بالښت نه غواړي ،چې زړۀ مئين شي ښايست نه غواړي
