ـ خواره سې مکاري . چي هم جنګ کوې هم ژاړې .
ـ خواره کی هغه مينځه ، چي د مينځي کونه مينځي .
ـ خواره سې چرګي . چي له خياله مستک نه خورې .
ـ خواره بدي غواړم نه د ورور د مرګه .
ـ خوار هندو دی چه ايمان نه لري .
ـ خواره هغه کړې چي ګاللای شي ، بوره هغه کړې چي ژړلای شي .
ـ خواري لوي تخت به زه درکړم ، بخت دي خدای .
ـ خواري د مړو په شا ده .
ـ خواړه د رنګه خوړل کيږي .
ـ خواښي پر زوم ريږدي ، زوم پر لور ور پرېږدي .
ـ خوري تخت به زه درکړم ، بخت د ي خپل دی .
ـ خورئې د ماما د ميني دښمن دی .
ـ خورې سوړ سک ټېغ د د پلاو باسې .
ـ خوږ به دي کړم ، نو نه تر ځان .
ـ خوشي خواري ، دلور په لمسي .
ـ خوله په غاښو ښايسته وي .
ـ خوله د ي خپله ، ګل په وله .
ـ خوله په مميزو مه امخته کوه .
ـ خوله چي اموخته شي ، آس نه دی چي قېضه شي .
ـ خونه که مي وسوه ديوالونه خو ئې پاخه دي .
ـ خوند د فکرو زيات دئ ، ترخوند د بکرو . ( ځيني وايي : خوند د چکر زيات تر پکر )
ـ خيراتي آس ، غاښ ئې کتل ؟ .
ـ خېښي په خوښي ، سودا په رضا

ـ خواره چې مَړه سوه ،نو مړه سوه .
ـ خوار سړی ، سور يې سپی .
ـ خپله ژبه هم کلا ده ،هم بلا .
ـ خپل عمل د لارې مل .
ـ خندی دغاړې غړوندی دی .
ـ خبره کوه د خدای لپاره ، کوتک وهه د ورور لپاره .
ـ خپل عيب د ؤلي منځ ، د بل عيب د کلي منځ .
ـ خر يار کړه ، مطلب پرې بار کړه .
ـ خټکی چې خټکي ته وګوري ، رنګ واخلي .